ماده397) مهلت درخواست فرجام خواهي براي اشخاص ساكن ايران بيست روز و براي اشخاص مقيم خارج دوماه مي‌باشد.

1- علي‌رغم عدم ذكر شمول موارد مذكور در مادة 306 ق.آ.د.م به فرجام خواهي، با توجه به عموم و اطلاق ماده 452 همين قانون، فرجام‌خواه با اثبات هر يك از معاذير موجه مي‌تواند تأخير در فرجام‌خواهي خود را توجيه كند.

ماده398) ابتداي مهلت فرجام خواهي به قرار زير است:

الف- براي احكام و قرارهاي قابل فرجام خواهي دادگاه تجديدنظر استان از روز ابلاغ.

ب- براي احكام و قرارهاي قابل تجديدنظر دادگاه بدوي كه نسبت به آن تجديدنظر‌خواهي نشده از تاريخ انقضاي مهلت تجديدنظر.

1- در مورد بند ب این ماده تفاوتی نمی‌نماید که رأی بدوی حضوری باشد یا غیابی.

ماده399) اگر فرجام‌خواهي به واسطة مغايربودن دو حكم باشد ابتداي مهلت، تاريخ آخرين ابلاغ هريك از دو حكم خواهد بود.

1- واژة حکم در این ماده می‌بایستی در معنای رأی به کار رود.

ماده400)  مقررات مواد (337) و(338) اين قانون در مورد فرجام‌خواهي از احكام و قرارها نيز لازم‌الرعايه مي‌باشد.

1- مواد 337 و 338 ق.آ.د.م يك حكم كلي را بيان مي‌دارند كه در صورت سكوت قانون در كلية طرق شكايت از رأي از جمله فرجام نيز لازم‌الرعايه مي‌باشد.