ماده 270) در مواردي كه صدور حكم دادگاه منوط به سوگند شرعي مي‌باشد، دادگاه به درخواست متقاضي، قرار اتيان سوگند صادر كرده و در آن، موضوع سوگند و شخصي را كه بايد سوگند ياد كند تعيين مي‌نمايد.

ماده 271)  در كليه دعاوي مالي و ساير حقوق‌الناس از قبيل نكاح، طلاق، رجوع در طلاق، نسب، وكالت و وصيت كه فاقد دلايل و مدارك معتبر ديگر باشد سوگند شرعي به شرح مواد آتي مي‌تواند ملاك و مستند صدور حكم دادگاه قرار گيرد.

ماده 272) هرگاه خواهان(مدعي) فاقد بيّنه و گواه واجد شرايط باشد و خوانده (مدعي عليه) منكر ادعاي خواهان بوده و به تقاضاي خواهان، منكر اداي سوگند مي‌نمايد و به موجب آن ادعا ساقط خواهد شد.

ماده 273) چنانچه خوانده از اداي سوگند امتناع ورزد و سوگند را به خواهان واگذار نمايد، با سوگند وي ادعايش ثابت مي‌شود و در صورت نكول ادعاي او ساقط و به موجب آن حكم صادر مي‌گردد.

خواهان یا سوگند یاد می‏کند  كه در اين صورت دادگاه به نفع او حکم می‏دهد یا یاد نمی‏کند و ادعای او رد می‏شود.