خبر بر دو قسم است: متواتر و واحد، خبر واحد نيز ممكن است مستفيض باشد يا نباشد و ذيلاً به شرح هر يك پرداخته مي‌شود.

خبر متواتر عبارت است از اين كه تعداد زيادي از مردم كه عادتاً تباني آن‌ها بر دروغ گفتن ممتنع باشد، خبري بدهند به طوري كه موجب قطع و يقين شنونده شود. تعداد معيني براي حصول تواتر ذكر نشده و آنچه لازم است اين است كه:

اولاً: آن قدر زياد باشند كه عادتاً نتوان باور كرد كه همة آن‌ها دروغ گفته‌اند.

ثانياً: از گفتة آنان يقين حاصل شود.

ثالثاً: اين كه قطع و يقين از آن خبر به دست آيد نه از قرائن و خبر با هم و بدين جهت اصوليين قيد مي‌كنند كه «خبري كه بنفسه موجب قطع و يقين شود، متواتر است». منظور از «بنفسه» احتراز از نمونه‌هايي است كه با كمك قرائن مفيد قطع و يقين شده باشند.

خبر واحد: هر خبري كه بنفسه موجب قطع نشود و متواتر نباشد، خبر واحد ناميده مي‌شود هر چند سلسلة راويان آن واحد نبوده بيش از يكي باشد.