از منظر حقوق بين­الملل کلاسيک، دخالت را هرگونه مداخلة خودکامانة يک دولت در امور داخلی يا بين­المللی دولت ديگر تعريف می‌­کردند. هيچ دولتی نمی‌­تواند با اعمال فشارهای اقتصادی ـ سياسی يا اعمال فشار با هر ماهيتی، دولت ديگر را وادار کند که حقوق حاکم خود را تحت اقتدار آن دولت قرار داده يا امتيازاتی از هر نوع به آن دولت دهد.

توسل به زور نبايد لزوماً از طريق نيروهای مسلح صورت گيرد و زور می‌­تواند جنبة اقتصادی و يا سياسی نيز دارا باشد. اما کشورهای توسعه يافته تنها توسل به زور نظامی‌ را به موجب بند چهارم ماده 2 منشور غيرقانونی می‌­دانند و اين در حالی است که به ظن کشورهای در حال توسعه، زور سياسی و اقتصادی هم مشمول بند ياد شده قرار می‌­گيرد.