- صلاحيت سرزمينی: منظور صلاحيت دادگاهي است که جرم در آنجا ارتکاب يافته است.

2- صلاحيت شخصی مثبت: کشوری که دولت متبوع جانی است.

3- صلاحيت شخصی منفی: کشوری که دولت متبوع مجنیٌ عليه است. البته اين روش در حقوق بين­الملل کمتر مورد قبول بوده است.

4- صلاحيت واقعی: کشوری که در نتيجة جرم ارتکابی منافع، حاکميت و تماميت ارضی آن خدشه­دار شده است.

5- صلاحيت جهانی: اعمال صلاحيت دادگاه­های ملی در برابر وقوع جنايت­های بين‌المللی در هر نقطه از دنيا.

مادة 3 قانون مجازات اسلامی‌ مبتنی بر صلاحيت سرزمينی است و صلاحيت شخصی مثبت در موارد 5 و 6 قانون مزبور پيش­بينی شده است. صلاحيت جهانی هم در مادة 7  و مادة 4 قانون مجازات اسلامی‌ به عنوانی که بخشی از ارتکاب جرم در ايران صورت گرفته باشد (اصل، صلاحيت سرزمينی است) مورد شناسايی قرار گرفته است