افترا يعني نسبت مجرمانه به كسي دادن جز در مواردي كه مشمول حد (قذف) باشد. در يك تقسيم‌بندي دو نوع افترا قابل بررسي است:

الف. افتراي نظري: موضوع ماده 697 قانون مجازات اسلامي، يعني نسبت دادن رفتار مجرمانه به كسي و عدم اثبات امر نسبت داده شده به آن شخص. به طور مثال اگر جرم سرقت را به شخصي نسبت دهيم و پس از رسيدگي و تحقيقات در نهايت براي آن فرد قرار منع تعقيب يا حكم برائت صادر گردد به دليل عدم اثبات امر نسبت داده شده ، مرتكب جرم افترا شده‌ايم.

ب. افتراي عملي: موضوع ماده 699 قانون مجازات اسلامي، يعني كسي عالماً، عامداً و به قصد متهم نمودن كسي با قرار دادن شي در تصرف كسي موجبات تعقيب وي را فراهم نمايد و در اثر اين عمل شخص مزبور تعقيب گردد و در نهايت منجر به اصدار قرار منع تعقيب يا حكم برائت گردد مانند آنكه مواد مخدر را در جيب كسي قرار دهيم و به همين دليل شخص مزبور تعقيب گردد.