آن است که برای موضوعی ثابت زمانی که عروض یا حالاتی بر موضوع عارض شود وضع می شود. مثل مباح بودن روزه خواری برای مسافر یا بیمار. در احکام اضطراری در پی عروض حالاتی که در شرع به آن تصریح شده است حکم دیگری غیر از حکم اصلی جریان می یابد.