مرجع اعلام وجود قواعد آمره، جامعة بين­المللی کشورها در کل است. محتوای قاعدة آمره ممکن است ناشی از عرف يا معاهده باشد و به هر حال نبايد آن را منبعی جداگانه دانست بلکه روشی است که جهت ارزش­گذاری و اولويت دادن به برخی از قواعد حقوق بين­الملل مورد استفاده قرار می‌­گيرد.

در کنوانسيون وين قاعده آمره به قاعده­ای اطلاق شده که اجماع اعضای جامعة جهانی بر سر تخلف ناپذير بودن آن است.

سه تعبير از جامعة جهانی وجود دارد: جامعة جهانی همان اعضاء ملل متحد هستند که اين نظر کشورهای جهان سوم است. عده­ای ديگر جمع عددی کشورها را مي‌دانند ولی حصول اين اتفاق آراء نوعی حق وتو ايجاد می‌­کند و عملی نيست. کميسيون حقوق بين­الملل در طرح خود گفته است اگر هر يک از تقسيم­بندی­های نظام­های حقوقی جهان به طور مستقل اعلام کنند که فلان قاعده آمره است اينجا قاعدة آمره شکل گرفته است. لازم نيست همة کشورهای نظام حقوقی موافق باشند بلکه اکثريت کافی است.