شمول عام اکثراً ، افرادی است ولی شمول مطلق اکثراً بدلی می باشد .

ظهور عام در عموم ناشی از دلالت وضعی لفظی است ولی دلالت مطلق بر اطلاق به واسطه مقدمات حکمت است.

 دلالت عام بر عموم ناظر بر افراد است ولی دلالت مطلق بر اطلاق غالباً ناظر بر احوال و عوارض و کیفیات می باشد.

 عام پس از تخصیص از عموم خارج می شود اما مطلق می تواند از جهتی مقید باشد و از جهتی دیگر بر اطلاق باقی بماند.

 دلالت مطلق بر اطلاق به واسطه مقدمات حکت است : مقدمات حکمت مجموع شرایطی است که با وجود آن می توان گفت مطلق بر اطلاق دلالت دارد.