تسری دادن حکمی از یک موضوع به موضوع دیگر به لحاظ وجود وجوه مشترک میان آن دو موضوع.

 برای قیاس باید حکم اصل ، حکم شرعی فرعی باشد اعم از اینکه حکم تکلیفی یا حکم وضعی باشد و در اصول اعتقادات و در معانی الفاظ و کلمات قیاس جاری نمی باشد حکم اصل باید با دلیل قرآن و سنت ثابت شده باشد نه با قیاس دیگر .

 اصل یا مقیس علیه نباید خود مستثنا باشد زیرا خود حکم خاصی است که نمی تواند موضوع حکمی دیگر قرار گیرد.

قیاس اصولی همان تمثیل منطقی است و قیاس منطقی برهان اصولی است .