عرف و عادت : عرف ، آداب و رسوم مورد قبول اكثريت مردم يك جامعه در گفتار و كردار است. 

 عرف می تواند لفظي و یا عملي باشد و می تواند عرف عام و یا عرف خاص باشد.

عرف خاص صنفي: متعارف بين يك صنف مثل وكلا يا پزشكان. 

عرف خاص مكاني: متعارف بين مردم يك نسل مثلاً: در تهران عروس لباس سفيد و در دهات لباس رنگي مي‌پوشند.

عرف خاص زماني: متعارف در زماني كه در زمان ديگر متروك است مثلاً رسم پيشكش دادن به مأمورين دولت در قديم.

 عرف خاص شارع: معمول و متعارف زمان پيغمبر. 

 عرف خاص متشرعه: معمول و متعارف از زمان صادقين (محمد باقر و جعفر صادق).

عادت: چيزي كه بدون ملازمه عقلي ثابت مي‌شود.