«منابع صوري» حقوق، روش‌ها و شيوه‌هاي تدوين حقوق و نيز فنون گوناگوني هستند  كه تعلق قاعده‌اي معين را به حقوق اثباتي يا موضوعه بيان مي‌كنند. به بيان ديگر بايدها و نبايدها را مشخص مي‌كنند. اما «منابع مادي» شامل بنيان‌هاي جامعه شناختي قواعد معيار بين‌المللي و نيز مباني سياسي، اخلاقي يا اقتصادي است كه دكترين يا تابعان حقوق، آنها را تشريح مي‌كنند و در حقيقت، منشأ حقوق محسوب مي‌شوند. منشأ به مثابة ماده يا خاك است و منبع، تركيب ماده يا چيزهايي است كه از خاك ساخته مي‌شود مثل مجسمه.

اساسنامة ديوان بين‌المللي دادگستري نيز در 1945 در مادة 38 عيناً برگرفته از مادة 38 اساسنامة ديوان دايمي دادگستري بين‌المللي مورخ 1920 منابع حقوق بين‌الملل را به اين ترتيب بيان ‌مي‌كند:

- منابع اصلي: معاهدات بين‌المللي عام يا خاص، عرف بين‌المللي و اصول كلي حقوقي.

- منابع فرعي: تصميمات قضايي و نظرات برجسته‌ترين حقوقدانان بين‌المللي.

طبق بند دوم مادة 38 اساسنامه اختيار ديوان در رسيدگي براساس «عدل و انصاف» (Ex Aequoet Bono) به شرط توافق اصحاب دعوا پابرجاست.