- انصراف بر دو قسم است انصراف وجودی یا بدوی یا ابتدایی و انصراف ظهوری.

179- انصراف بدوی:ذهن ما از فرد اقل منصرف و به مصداق اکثر سوق یابد؛این انصراف مانع اطلاق نیست و حکم شامل هردو مصداق نادر و بارز می شود.

180- انصراف به جهت کثرت استعمال(انصراف ظهوری) : ذهن ما از مصداق کمتر به مصداق بیشتر حرکت می کند ( مصداق در کثرت استعمال است نه وجود) ، این انصراف مانع اطلاق است و نمی شود از عام اطلاق گرفت لذا حکم مقید به مصداقی می شود که کثرت استعمال دارد.

181- آخرین شرط ، نبودن در مقام تخاطب است اما قدر متیقن خارج از مقام تخاطب ایرادی ندارد.