«تفسير» (Interpretation): عملی است که در نتيجة آن، موارد تاريک، مبهم و مجهول يک عبارت در يک قاعدة حقوقی تبيين شده و معنای واقعی و صحيح آن آشکار میشود.
انواع تفسير عبارتند از:
- تفسير علمی يا تفسير دکترينی: توسط حقوقدانان برجسته انجام میگيرد و هرچند فاقد اعتبار حقوقی است ولی از آنجا که زمينهساز و راهنمای ساير انواع تفسير است، حائز اهميت میباشد.
- تفسير رسمی يا تفسير اصيل: توسط مرجع واضع قاعدة حقوقی انجام میشود. گاهي به صورت يک جانبه (تفسير انفرادی) توسط هر طرف معاهده و گاه به شکل دسته جمعی توسط متعاهدين (تفسير جمعی) صورت میپذيرد.
- تفسير اثباتی: توسط ثالث انجام میگيرد. به اين ترتيب که طرفهای يک معاهده، يک ثالث را برای تفسير معاهدة مورد اختلاف، تعيين میکنند.