اگر معاهدات را بر اساس محتوا و کارکرد حقوقی آنها مورد تقسيم­بندی قرار دهيم آن را طبقه­بندی مادی يا ماهوی می‌­گويند ولی طبقه­بندی شکلی يا صوری بر مبنای متغيرهای خارجی معاهدات است.

بند اول- طبقه­بندی مادی يا ماهوی

معاهده- قانون يا معاهدات قانون­ساز(Law- Making Treaties): معاهداتی هستند که موضوع آنها برای کل جامعة بين­المللی حائز اهميت بوده، با نظم بين­المللی ارتباط داشته و در تدوين آنها با دو دسته منفعت متضاد روبرو نيستيم. از جملة اين معاهدات که خالق قواعد بين­المللی به شمار می‌­آيند و موجد وضعيت عينی هستند، می‌­توان منشور ملل متحد و کنوانسيون­های حقوق جنگ را نام برد.

معاهده- قرارداد يا معاهدات قراردادی(Law- Making Treaties): بين دو يا چند کشور منعقد شده که در انعقاد آنها شاهد بده- بستان و چانه­زنی بر اساس منافع ملی دولت­ها هستيم. از جملة اين معاهدات که تنها مربوط به وضعيت حقوقی خاصی بوده و برای متعاقدين لازم ­الاجراست می‌­توان به توافق­های همکاری تجاری يا فرهنگی ميان ايران با عربستان يا فرانسه اشاره کرد.

بند دوم- طبقه­بندی صوری يا شکلی

در اين دسته­بندی، سه مجموعه را بايد از يکديگر تفکيک کرد:

بر اساس عنوان اطراف معاهده که معاهدات را به معاهدات منعقده بين دولت­ها، بين دولت­ها و سازمان­های بين­المللی و بين سازمان­های بين­المللی تقسيم می‌­کنند.  

برحسب تعداد اطراف معاهده که معاهدات را به معاهدات دو جانبه، چند جانبه و همه جانبه تقسيم می‌­کنند.

بر اساس آئين­تصويب که معاهدات ساده يا اجرايی، تنها با امضای رؤسای کشورها يا وزرای امور خارجه و در مواردی نمايندگان سياسی طرفين به اجرا درمی‌­آيند و معاهدات رسمی‌ که نيازمند طی تشريفات تصويب، طبق حقوق داخلی هر کشور است تا به اجرا درآيد.