انصراف ناشي از كثرت استعمال لفظ در بعضي از مصاديق آن:

اين نوع انصراف را اصوليين مانع اطلاق لفظ مي‌دانند و مي‌گويند انصراف در اين مورد مانند قرينة لفظي است و ظهوري براي مطلق باقي نمي‌ماند و مثالي كه براي آن مي‌زنند، آية مسح است: «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ اَرْجُلِكُمْ» كه آن را منصرف به مسح با كف دست مي‌دانند.

از نظر حقوقي مي‌توان به كلمة «مال» مثال زد كه در اثر كثرت استعمال در اشياء مادي و محسوس، به هنگام استعمال منصرف است به اين نوع اموال، در حالي كه ممكن است مادي و محسوس و ممكن است غيرمادي باشد مانند حقوق مالي.