حكم "مولوي" دستوري است كه شارع صادر مي‌كند و اطاعت آن لازم و مخالفت آن حرام است، مانند اوامر مبين وجوب نماز و روزه و مانند آن.

حكم "ارشادي" دستوري است از شارع در موردي كه انسان به درك عقلي خود آن را مي‌فهمد و اثري بيش از همان حكم عقلي ندارد.

حكم مولوي را تشبيه كرده‌اند به دستور والدين و حكم ارشادي را مانند دستور پزشك دانسته‌اند.

نكته: در اصل برائت از آنجا كه عقل مستقلاً طبق قاعدة قبح عقاب بلابيان آن اصل را درك مي‌كند و مي‌فهمد ادلة شرعي ارشاد و راهنمايي به همين درك و فهم است و حكمي مستقل و مولوي نمي‌باشد.