دعوی مالی و غیر مالی از دو حیث متفاوتند:

1- هزینة دادرسی در این دعاوی کاملاً متفاوت است.

2- ملاک قطعی یا قابل تجدید نظر بودن در این دعاوی نیز کاملاً متفاوت است.

الف. اگر دعوی مالی باشد:

در اين دعاوي می‏بایستی ارزش مال را تقویم نمود و بدون تقویم، دعوی مورد رسیدگی قرار نمی‏گیرد. البته اگر خواسته مطالبه وجه رایج ایران باشد، نیاز به تقویم ندارد این که می‏گوییم باید تقویم شود از دو حیث است: یکی از حیث هزینه دادرسی و دیگری از حیث قطعیت یا قابل تجدید نظر بودن حکم بدین معنی که در دعاوی مالی در مرحلة بدوي هزینة دادرسی تا مبلغ یک میلیون تومان 5/1% و مازاد آن 2%  بهاي خواسته می‏باشد.

از حیث قطعیت و قابلیت فرجام باید گفت چنانچه خواسته تا مبلغ سه میلیون ریال باشد حکم راجع به این دعوی قطعی و غیر قابل تجدید نظر است اما اگر بیشتر باشد حکم راجع به آن قابل تجدید نظر خواهد بود.

سؤال: اگر خواهان در دادخواست مطالبه 5 میلیون ریال بنماید اما دادگاه حکم به محکومیت خوانده به مبلغ 2 میلیون و پانصد هزار ریال صادر نماید آیا قابل تجدید نظر هست یا خیر؟ آیا ملاک برای قابلیت تجدید نظر حکم دادگاه است یا مبلغ خواسته خواهان؟

چنین حکمی قابل تجدید نظر می‏باشد زیرا ملاک خواسته خواهان در دادخواست تقدیمی بوده و نه رأی دادگاه.

ب. اگر دعوی غیر مالی باشد:

اولاً: هزینه دادرسی مبلغ مشخص و 50 هزار ریال می‏باشد و علاوه بر آن مبلغ یک هزار ریال هزینه ورودی دادخواست می‏باشد؛ ثانیاً همه احکامی که راجع به دعاوی غیر مالی صادر می‏شوند، قابل تجدید نظر هستند.