نكته: اصل اطلاق است و تقييد بايد مسلّم باشد. اين اصل، كه اصلي لفظي است، حجت است و در حجّيت آن ترديدي نيست. مبناي حجّيت آن ظهور لفظي و بناي عقلاء و عدم ردع و ردّ شارع است.

تعريف مطلق و مقيد:

اطلاق در لغت به معناي رهايي و آزادي و تقييد به معناي گرفتار نمودن و در بند كردن است. در اصطلاح اصولي نيز معنايي جز اين ندارد و تعريف مشهور آن‌ها چنين است:

«المطلق مادلّ علي شائع في‌ جنسه» يعني مطلق كلمه‌اي است كه دلالت كند بر معنايي كه داراي افرادي باشد مانند كلمات آب، انسان، بيع، جرم و كيفر.

«المقيدُ ما اخرج من شياع» يعني مقيّد آن است كه از مطلق بيرون آورده شده باشد و مي‌توان گفت هركلمة مطلق را كه با افزوده شدن قيدي بر آن دايرة شمولش محدود شود و افراد كمتري را فرا گيرد مقيّد گويند مانند آب جاري، بيع نقدي، جرم جنايي، كيفر تبعي