استصحاب "وجودي" عبارت است از اين كه وجود چيزي كه قبلاً مسلّم بوده مورد ترديد قرار گيرد و آن را موجود فرض كنند مانند استصحاب دين مصداق مادة 198 قانون آيين دادرسي مدني، استصحاب وجود غايب مفقود الاثر و مانند اينها.

استصحاب "عدمي" عبارت است از اين كه عدم چيزي كه در سابق محرز و مسلم بوده وجود آن در زمان بعد مورد ترديد قرار گيرد آن را معدوم فرض كنند مانند استصحاب اعسار و عدم قدرت مديون بر تأديه محكوم به، وقتي كه اعسار او قبلاً مورد حكم قرار گرفته باشد.