عوامل رافع مسئوليت بين­المللی موجب می‌­شوند يا رفتار تابع حقوق بين­الملل، عمل خلاف تلقی نشود يا تخلف به آن تابع حقوق بين­الملل قابل انتساب نباشد.

الف ـ عوامل ارادی از سوی زيانديده:

1ـ رضايت: اگر زيانديده به انجام عمل خلاف حقوق بين­الملل عليه خود تن در داده باشد، عامل را نمی‌­توان مسئول دانست.

2ـ دفاع مشروع: عمل مغاير تعهدات بين­المللی اگر دفاع مشروع طبق منشور ملل متحد تفسير شود، مسئوليت آور نيست.

3ـ اقدامات متقابل: اگر عمل خلاف حقوق بين­الملل، متعاقب عمل خلاف بين­المللی کشور ديگر رخ دهد موجب مسئوليت بين­المللی نمی‌‌شود.

ب ـ عوامل غير ارادی از سوی زيانديده:

1ـ قوة قاهره: هرگاه فورس ماژور باعث عدم امکان اجرای تعهد بين­المللی شود، متعهد مبرا از مسئوليت است.

2ـ اضطرار: هرگاه فاعل عمل خلاف بين­المللی در يک وضعيت اضطراری قرار گيرد که برای نجات جان خود يا اشخاص تحت مراقبت خود، مرتکب تخلف شده باشد، کشوری که عمل او به آن بازمی‌­گردد مسئوليت ندارد.

3ـ حالت ضرورت: اين حالت که ناظر بر خطر جدی و قريب الوقوع نسبت به منافع اساسی کشورهاست عمل خلاف را توجيه می‌­کند و مسئوليت­آور نيست.