سند مؤسس يک سازمان، حاوی اصول حاکم بر سازمان، اهداف سازمان و صلاحيت نهادهای آن، امتيازات و مصونيت­ها و شرايط لازم جهت عضويت در سازمان است.

در تفسير اختياراتی که در اساسنامة سازمان­ها آمده، دو نظريه مشهور است:

الف- نظريه صلاحيت و اختيارات تصريح شده: سازمان­های بين­المللی جز در حدود اختيارات و وظايفی که صراحتاً توسط کشورهای خالق سازمان اعطا شده، اختيار ديگری ندارند.

ب- نظرية صلاحيت و اختيارات ضمنی: سازمان­های بين­المللی، صلاحيت­ها و اختياراتی را که دارا هستند صرفاً محدود به موارد تصريح شده در اساسنامه نيست بلکه اختيارات آنها تا حدی است که اهداف لازم خود را تحقق بخشند