مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1948 کميسيون حقوق بشر را موظف به تهية پيشنويس اساسنامة برای تأسيس يک دادگاه بينالمللی کيفری نموده بود.
در 17 ژوئيه 1998 در مقر سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد در شهر رم، اساسنامة ديوان بينالمللی کيفری مشتمل بر 13 فصل و 128 ماده امضا گشت و با الحاق بيش از 60 کشور به آن در تاريخ 11 آوريل 2002، اين اساسنامه از اول ژانويه 2002 (نخستين روز ماه پس از توديع شصتمين سند تصويب) لازمالاجرا شد و در فورية 2003 در شهر لاهه که مقر آن بود 18 قاضی مرکب از 7 قاضی زن و 11 قاضی مرد با اتيان سوگند در 11 مارس 2003 آغاز به کار کردند. دادستان منتخب نيز در ژوئن 2003 برای مدت 9 سال انتخاب شد. ارکان ديوان بينالمللی کيفری عبارتند از: بخشهای مقدماتی- بخشهای بدوی و تجديد نظر- دفتر دادستانی- دبيرخانه.
چند اصل حاکم بر اساسنامة ديوان به اين قرار است:
الف- صلاحيت ديوان، جنبة تکميلی دارد.
ب- اجازة حق شرط برخلاف معاهدات بينالمللی در مورد اساسنامة آن وجود ندارد.
ج- ديوان تنها به مهمترين جرايم بينالمللی شامل نسل کشی، جنايات عليه بشريت، جنايات جنگی و تجاوز ارضی میپردازد.
علاوه بر اساسنامه، دو سند «عناصر تشکيل دهندة جرم» و «آيين نامة دادرسی و ادله» که به تصويب اعضای مجمع دول عضو رسيده نيز حاوی مقررات قابل اجرا از سوی ديوان است.
از جملة عوامل سالب مسئوليت کيفری در اساسنامة ديوان میتوان جنون، مستی، دفاع مشروع، صغر سن، اشتباه و از اين قبيل را نام برد.
مجازاتهايی که ممکن است از سوی ديوان اعمال شوند عبارتند از:
1- زندان تا حداکثر 30 سال
2- حبس ابد
3- جريمه يا مصادرة دارايیها و اموال و عوايدی که مستقيماً يا به طور غير مستقيم از جرم حاصل شده است.