مجمع عمومی‌ سازمان ملل متحد در سال 1948 کميسيون حقوق بشر را موظف به تهية پيش­نويس اساسنامة برای تأسيس يک دادگاه بين­المللی کيفری نموده بود.

در 17 ژوئيه 1998 در مقر سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد در شهر رم، اساسنامة ديوان بين­المللی کيفری مشتمل بر 13 فصل و 128 ماده امضا گشت و با الحاق بيش از 60 کشور به آن در تاريخ 11 آوريل 2002، اين اساسنامه از اول ژانويه 2002 (نخستين روز ماه پس از توديع شصتمين سند تصويب) لازم­الاجرا شد و در فورية 2003 در شهر لاهه که مقر آن بود 18 قاضی مرکب از 7 قاضی زن و 11 قاضی مرد با اتيان سوگند در 11 مارس 2003 آغاز به کار کردند. دادستان منتخب نيز در ژوئن 2003 برای مدت 9 سال انتخاب شد. ارکان ديوان بين­المللی کيفری عبارتند از: بخش­های مقدماتی- بخش­های بدوی و تجديد نظر- دفتر دادستانی- دبيرخانه.

چند اصل حاکم بر اساسنامة ديوان به اين قرار است:

الف- صلاحيت ديوان، جنبة تکميلی دارد.

ب- اجازة حق شرط برخلاف معاهدات بين­المللی در مورد اساسنامة آن وجود ندارد.

ج- ديوان تنها به مهمترين جرايم بين­المللی شامل نسل کشی، جنايات عليه بشريت، جنايات جنگی و تجاوز ارضی می‌­پردازد.

علاوه بر اساسنامه، دو سند «عناصر تشکيل دهندة جرم» و «آيين نامة دادرسی و ادله» که به تصويب  اعضای مجمع دول عضو رسيده نيز حاوی مقررات قابل اجرا از سوی ديوان است.

از جملة عوامل سالب مسئوليت کيفری در اساسنامة ديوان می‌­توان جنون، مستی، دفاع مشروع، صغر سن، اشتباه و از اين قبيل را نام برد.

مجازات­هايی که ممکن است از سوی ديوان اعمال شوند عبارتند از:

1- زندان تا حداکثر 30 سال

2- حبس ابد

3- جريمه يا مصادرة دارايی­ها و اموال و عوايدی که مستقيماً يا به طور غير مستقيم از جرم حاصل شده است.