حقوق کيفری بينالمللی، شعبهای از حقوق کيفری ملی است که يک عنصر خارجی مثل محل وقوع جرم در خارج از کشور، تابعيت خارجی مجرم و تابعيت خارجی مجنی عليه در آن دخالت دارد. اما حقوق بينالملل کيفری، حقوق حاکم بر جرايم بينالمللی است.
اهم جرايم بينالمللی تا قبل از جنگ اول جهانی شامل اين موارد بود:
1- دزدی دريايی
2- بردهداری و رويههای مشابه
3- جرايم عليه خطوط تلگرافی و لولههای زير دريا
4- جرايم پستی بينالمللی
5- توزيع و قاچاق نشريات مستهجن
موارد صلاحيت دادگاهها در حقوق بينالملل از اين قرارند:
1- صلاحيت سرزمينی: منظور صلاحيت دادگاهي است که جرم در آنجا ارتکاب يافته است.
2- صلاحيت شخصی مثبت: کشوری که دولت متبوع جانی است.
3- صلاحيت شخصی منفی: کشوری که دولت متبوع مجنیٌ عليه است. البته اين روش در حقوق بينالملل کمتر مورد قبول بوده است.
4- صلاحيت واقعی: کشوری که در نتيجة جرم ارتکابی منافع، حاکميت و تماميت ارضی آن خدشهدار شده است.
5- صلاحيت جهانی: اعمال صلاحيت دادگاههای ملی در برابر وقوع جنايتهای بينالمللی در هر نقطه از دنيا.
مادة 3 قانون مجازات اسلامی مبتنی بر صلاحيت سرزمينی است و صلاحيت شخصی مثبت در موارد 5 و 6 قانون مزبور پيشبينی شده است. صلاحيت جهانی هم در مادة 7 و مادة 4 قانون مجازات اسلامی به عنوانی که بخشی از ارتکاب جرم در ايران صورت گرفته باشد (اصل، صلاحيت سرزمينی است) مورد شناسايی قرار گرفته است.