ماده 144) اتباع دولتهاي خارج، چه خواهان اصلي باشند و يا به عنوان شخص ثالث وارد دعوا گردند، بنا به درخواست طرف دعوا براي تأديه خسارتي كه ممكن است بابت هزينه دادرسي و حقالوكاله به آن محكوم گردند بايد تأمين مناسب بسپارند. درخواست اخذ تأمين فقط از خوانده تبعه ايران و تا پايان جلسه اول دادرسي پذيرفته ميشود.
ماده 145) درموارد زير اتباع بيگانه اگر خواهان باشند از دادن تأمين معاف ميباشند:
1- در كشور متبوع وي، اتباع ايراني از دادن چنين تأميني معاف باشند.
2- دعاوي راجع به برات، سفته و چك.
3- دعاوي متقابل.
4- دعاوي كه مستند به سند رسمي ميباشد.
5- دعاوي كه بر اثر آگهي رسمي اقامه ميشود از قبيل اعتراض به ثبت و دعاوي عليه متوقف.
ماده 146) هرگاه در اثناي دادرسي، تابعيت خارجي خواهان يا تجديد نظر خواه كشف شود و يا تابعيت ايران از او سلب و يا سبب معافيت از تأمين از او زايل گردد، خوانده يا تجديد نظر خوانده ايراني ميتواند درخواست تأمين نمايد.
اگر خواهان تبعه خارجی باشد تا پایان جلسه اول دادرسی خوانده میتواند تقاضای تأمین خواسته نماید. اگر در حین دادرسی محرز شود که خواهان تبعه خارجی است از زمان علم به موضوع میتوان تأمین اخذ نمود.
ماده 147) دادگاه مكلف است نسبت به درخواست تأمين، رسيدگي و مقدار و مهلت سپردن آن را تعيين نمايد و تا وقتي تأمين داده نشده است دادرسي متوقف خواهد ماند.
در صورتي كه مدت مقرر براي دادن تأمين منقضي گردد و خواهان تأمين نداده باشد در مرحله نخستين به تقاضاي خوانده و در مرحله تجديد نظر به درخواست تجديدنظر خوانده، قرار رد دادخواست صادر ميگردد.
اگر خواهان خارجی خسارت احتمالی را تودیع ننماید مورد از موارد صدور قرار رد دادخواست میتواند باشد.
ماده 148) چنانچه بر دادگاه معلوم شود مقدار تأميني كه تعيين گرديده كافي نيست، مقدار كافي را براي تأمين تعيين ميكند. در صورت امتناع خواهان يا تجديدنظر خواه از سپردن تأمين تعيين شده، برابر ماده فوق اقدام ميشود.