الف. قرینۀ معیّنة لفظیه (مقالیه):
گوینده لفظی (قرینه) را بکار میبرد که منظورش را از آن لفظ مشترک برساند. مانند اینکه فردی میگوید كه من شیر نوشیدم. نوشیدن یک لفظ است از این لفظ میفهمیم منظور از شیر، شیر نوشیدنی میباشد.
ب. قرینۀ معّینة حالیه (مقامیه):
متکلم لفظی نمیگوید بلکه مخاطب از اوضاع و احوال به منظور متکلم پی میبرد. مانند اينكه فردی با سرعت در حال دویدن و هراسان میگوید شیر. از حالت فرد میفهمیم منظور از شیر، حیوان درنده است.
نکته: قرینۀ صارفه در جايی بکار میرود که متکلم میخواهد بگوید منظور، معنای مجازی است.
نکته: قرینۀ معّینه در جايی بکار میرود که متکلم بخواهد بگوید که کدام یک از معانی حقیقی لفظ مشترک مّد نظر او میباشد.
نکته: مشترک معنوی لفظی است که یک معنی دارد ولی آن معنا کلی میباشد یعنی دارای افراد و مصادیق متعددی میباشد یا بتواند آن مصادیق و افراد را پیدا کند (مشترک معنوی همان کلی در منطق میباشد) مانند بیع و نکاح و انسان که دارای یک معنی است ولی مصادیق بیشمار دارد مثل حسن، علی، مریم ، فاطمه... .
نکته: ترادف يعني دو لفظ مختلف که دارای یک معنی میباشد مترادف نامیده میشوند. مانند انسان و حیوان ناطق که مترادف میباشند. عقد و قرار داد که مترادف میباشند.