الف. قرینة صارفة لفظیه (مقالیه):

متکلم یک لفظی می‏آورد که طرف بفهمد منظور معنای مجازی است. مانند اينكه فردی می‏گوید من شیری دیدم که داشت کشتی می‏گرفت. معنای حقیقی شیر همان حیوان درنده است و معنای مجازی آن آدم شجاع است. من شیری را دیدم، تا اینجا هیچ چیزی مشخص نیست و زمانیکه گفته می‏شود داشت کشتی می‏گرفت منظور را می‏فهمیم.

ب. قرینة صارفة حالیه(مقامیه):

در این نوع قرینه متکلم لفظی را نمی‏گوید بکله مخاطب از اوضاع و احوال به معنای مجازی پی می‏برد.