الف. قرینة صارفة لفظیه (مقالیه):
متکلم یک لفظی میآورد که طرف بفهمد منظور معنای مجازی است. مانند اينكه فردی میگوید من شیری دیدم که داشت کشتی میگرفت. معنای حقیقی شیر همان حیوان درنده است و معنای مجازی آن آدم شجاع است. من شیری را دیدم، تا اینجا هیچ چیزی مشخص نیست و زمانیکه گفته میشود داشت کشتی میگرفت منظور را میفهمیم.
ب. قرینة صارفة حالیه(مقامیه):
در این نوع قرینه متکلم لفظی را نمیگوید بکله مخاطب از اوضاع و احوال به معنای مجازی پی میبرد.