پروفایل داوطلبی
تماس با موسسه- حاكميت نامحدود كشورها و اعمال اقتدار انحصاري در قلمروهاي خود.
2- استقلال و برابري كشورها درمقابل يكديگر.
3- امكان توسل به جنگ.
4- شناسايي بي‌طرفي كشورهاي ثالث يا امكان ورود به جنگ.
5- آزادي كشورها در تفسير و اجراي قواعد حقوق بين‌الملل.
پس از اينكه دوران جنگ سرد از 1948 تا 1990 منشأ تحولات عمده‌اي در جهان معاصر و انعقاد معاهداتي تحت تأثير رقابت بين دو بلوك شرق و غرب شد، در دهة 1950 شاهد ظهور نخستين تلاش‌ها دربارة استعمارزدايي با تصويب قطعنامه 1514 مجمع عمومي در سال 1960 تحت عنوان اعلامية اعطاي استقلال به ملل تحت استعمار به اوج خود رسيد. تا اواخر دهة 1960 به جز مستعمرات پرتغال، مستعمرات ساير دول اروپايي به استقلال رسيده بودند. يكي از مباحث مهم در اين دوره، اقدامات دولت افريقاي جنوبي در سرزمين افريقاي جنوب غربي (ناميبيا) است كه سرپرستي آن در زمان جامعة ملل به افريقاي جنوبي سپرده شده بود و اين كشور تلاش براي انضمام آن به خاك خود داشت و بالاخره با مخالفت‌هايي كه صورت گرفت، سرانجام در سال 1990 ناميبيا مستقل شد.
تحول ديگر در اين دوره مربوط به پيدايش قواعد بين‌المللي حقوق بشر بود كه از سال 1948با تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر آغاز گرديد و در سال 1993 كميسارياي عالي حقوق بشر در نظام ملل متحد ايجاد شد. دو كنفرانس مهم حقوق بشري در اين دوران عبارتند از: كنفرانس تهران مورخ 1968 و كنفرانس وين مورخ 1993.
در همين دوره، پيمان هاي مهمي در زمينه انرژي هسته اي منعقد گرديد. در سال1963 كنوانسيون منع جزيي آزمايشات هسته‌اي(PTBT) به تصويب رسيد كه انجام هرگونه آزمايش در جو، ماوراي جو و در سطح خشكي را ممنوع مي‌كرد. اين پيمان در سه پايتخت واشنگتن، لندن و مسكو براي امضا مفتوح بود.
پيمان عدم گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي (NTP) مورخ 1968 دو دسته قواعد كلي را در بر مي‌گيرد: اولاً تنها پنج دولت عضو دايمي شوراي امنيت، حق برخورداري از سلاح هسته‌اي را دارا هستند و ثانياً ديگر دولت‌ها به هيچ وجه، حق تحصيل سلاح‌هاي هسته‌اي را نداشته اما اجازة استفاده از اين انرژي در مصارف مسالمت‌آميز را دارند. در سال 1995 پيمان منع جامع آزمايشات هسته‌اي (CTET) به تصويب رسيد كه در آن انجام آزمايشات زيرزميني نيز ممنوع شده است.
در سال 1972 شاهد تصويب معاهدة ممنوعيت سلاح‌هاي باكترويولوژيك هستيم و در سال 1993 پيمان ممنوعيت و نابودي سلاح‌هاي شيميايي به تصويب رسيد. پيش از اين، پروتكل 1925 ژنو ناظر بر منع سلاح‌هاي شيميايي بود.
در سال 1980 پيمان ممنوعيت برخي سلاح‌هاي متعارف تصويب شد كه در پروتكل‌هاي آن، مين‌هاي ضد نفر، سلاح‌هايي كه با اشعة ايكس در بدن رديابي آنها ممكن نيست و سلاح‌هاي ليزري كوركننده ممنوع شده‌اند. در سال 1997 پروتكل مونترال در زمينة مين‌ها تصويب شد.
البته بايد خاطر نشان ساخت كه چند پيمان دو جانبه در خصوص سلاح‌هاي هسته‌اي ميان شوروي و امريكا مثل (ABM)، سالت يك و سالت دو و استارت دو منعقد شد كه امريكا از اولي خارج شد.