ماده 875- شرط وراثت، زنده بودن در حين فوت مورث است و اگر حملي باشد در صورتي ارث مي‌برد كه نطفه او حين‌الموت منعقد بوده و زنده هم متولد شود اگر چه فوراً پس از تولد بميرد.

ماده 876- با شك در حيات حين ولادت حكم وراثت نمي‌شود.

ماده 877- در صورت اختلاف در زمان انعقاد نطفه امارات قانوني كه براي اثبات نسب مقرر است رعايت خواهد شد.

نکات:

1)اگر حمل زنده متولد شود حتی یک لحظه و سپس فوت نماید ارث می­برد.

2)ماده 876 بر مبنای اصل عدم استوار است.

3) ماده 1158: طفل متولد در زمان زوجيت ملحق به شوهر است مشروط بر اينکه از تاريخ نزديکي تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بيشتر از ده ماه نگذشته باشد.

ماده 1159: هر طفلي که بعداز انحلال نکاح متولد شود مُلحق به شوهر است مشروط بر اينکه مادر هنوز شوهر نکرده و از تاريخ انحلال نکاح تا روز ولادت طفل بيش از ده ماه نگذشته باشد مگر آنکه ثابت شود که از تاريخ نزديکي تا زمان ولادت کمتر از شش ماه و يا بيش‌ از ده ماه گذشته باشد.

ماده 1160:در صورتي که عقد نکاح پس از نزديکي منحل شود و زن مجدداً شوهر کند و طفلي از او متولد گردد طفل به شوهري ملحق مي‌شود که مطابق مواد قبل الحاق او به آن شوهر ممکن است در صورتي که مطابق مواد قبل الحاق طفل به هر دو شوهر ممکن باشد طفل ملحق به شوهر دوم است مگر آنکه امارات قطعيه برخلاف آن دلالت کند.

ماده 878- هرگاه در حين موت مورِث حملي باشد كه اگر قابل وراثت متولد شود مانع از ارث تمام يا بعضي از وراث ديگر مي‌گردد تقسيم ارث به عمل نمي‌آيد تا حال او معلوم شود و اگر حمل مانع از ارث هيچ يك از ساير وراث نباشد و آن‌ها بخواهند تركه را تقسيم كنند بايد براي حمل حصه‌اي كه مساوي حصه دو پسر از همان طبقه باشد كنار گذارند و حصه هر يك از وراث مراعا است تا حال حمل معلوم شود.