ماده 1019- حكم موت فرضي غايب در موردي صادر مي‌شود كه از تاريخ آخرين خبري كه از حيات او رسيده است مدتي گذشته باشد كه عادتاً چنين شخصي زنده نمي‌ماند.

ماده 1020- موارد ذيل از جمله مواردي محسوب است كه عادتاً شخص غايب زنده فرض نمي‌شود:

وقتي كه ده سال تمام از تاريخ آخرين خبري كه از حيات غايب رسيده است گذشته و در انقضاي مدت مزبور سن غايب از هفتاد و پنج سال گذشته باشد.

وقتي كه يك نفر به عنواني از عناوين جزء قشون مسلح بوده و در زمان جنگ مفقود و سه سال تمام از تاريخ انعقاد صلح بگذرد بدون اينكه خبري از او برسد هرگاه جنگ منتهي به انعقاد صلح نشده باشد مدت مزبوره پنج سال از تاريخ ختم جنگ محسوب مي‌شود.

وقتي كه يك نفر حين سفر بحري در كشتي بوده كه آن كشتي در آن مسافرت تلف شده است سه سال تمام از تاريخ تلف شدن كشتي گذشته باشد بدون اينكه از آن مسافر خبري برسد.

ماده 1021- در مورد فقره اخير ماده قبل اگر با انقضاي مدت‌هاي ذيل كه مبداء آن از روز حركت كشتي محسوب مي‌شود كشتي به مقصد نرسيده باشد و در صورت حركت بدون مقصد به بندري كه از آنجا حركت كرده برنگشته و از وجود آن به هيچ‌وجه خبري نباشد كشتي تلف شده محسوب مي‌شود:‌

الف) براي مسافرت در بحر خزر و داخل خليج فارس يك سال.

ب) براي مسافرت در بحر عمان اقيانوس هند بحر احمر بحر سفيد (مديترانه) بحر سياه و بحر آَزوف دو سال.

ج) براي مسافرت در ساير بحار سه سال.

ماده 1022- اگر كسي در نتيجه واقعه‌اي به غير آنچه در فقره 2 و 3 ماده 1020 مذكور است دچار خطر مرگ گشته و مفقود شده و يا در طياره بوده وطياره مفقود شده باشد وقتي مي‌توان حكم موت فرضي او راصادر نمود كه پنج سال ازتاريخ دچار شدن به خطر مرگ بگذرد بدون اينكه خبري از حيات مفقود رسيده باشد.

ماده 1023- در مورد مواد 1020 و 1021 و 1022 محكمه وقتي مي‌تواند حكم موت فرضي غايب را صادر نمايد كه در يكي از جرايد محل و يكي ازروزنامه‌هاي كثيرالانتشار تهران اعلاني در سه دفعه متوالي هركدام به فاصله يك ماه منتشر كرده و اشخاصي را كه ممكن است از غايب خبري داشته باشند دعوت نمايد كه اگر خبر دارند به اطلاع محكمه برسانند. هرگاه يك سال از تاريخ اولين اعلان بگذرد و حيات غايب ثابت نشود حكم موت فرضي او داده مي‌شود.

ماده 1024- اگر اشخاص متعدد در يك حادثه تلف شوند فرض بر اين مي‌شود كه همه آن‌ها در آن واحد مرده‌اند.

مفاد اين ماده مانع از اجراي مقررات مواد 873 و 874 جلد اول اين قانون نخواهد بود.

ماده 1025- وراث غايب مفقودالاثر مي‌توانند قبل از صدور حكم موت فرضي او نيز از محكمه تقاضا نمايند كه دارايي او را به تصرف آن‌ها بدهد مشروط بر اينكه اولاً غايب مزبور كسي را براي اداره كردن اموال خود معين نكرده باشد و ثانياً دو سال تمام از آخرين خبر غايب گذشته باشد بدون اينكه حيات يا ممات او معلوم باشد، در مودر اين ماده رعايت ماده 1023 راجع به اعلان مدت يك سال حتمي است.

ماده 1026- در مورد ماده قبل وراث بايد ضامن و يا تضمينات كافيه ديگر بدهند تا در صورت مراجعت غايب و يا در صورتي كه اشخاص ثالث حقي بر اموال او داشته باشند از عهده اموال و يا حق اشخاص ثالث برآيند تضمينات مزبور تا موقع صدور حكم موت فرضي غايب باقي خواهد بود.

ماده 1027- بعداز صدور حكم فوت فرضي نيز اگر غايب پيدا شود كساني كه اموال او را به عنوان وراثت تصرف كرده‌اند بايد آنچه را كه از اعيان يا عوض و يا منافع اموال مزبور حين پيدا شدن غايب موجود مي‌باشد مسترد دارند.