- عرف و عادت : عرف ، آداب و رسوم مورد قبول اكثريت مردم يك جامعه در گفتار و كردار است. 

256- عرف می تواند لفظي و یا عملي باشد و می تواند عرف عام و یا عرف خاص باشد.

257- عرف خاص صنفي: متعارف بين يك صنف مثل وكلا يا پزشكان. 

258- عرف خاص مكاني: متعارف بين مردم يك نسل مثلاً: در تهران عروس لباس سفيد و در دهات لباس رنگي مي‌پوشند.

259- عرف خاص زماني: متعارف در زماني كه در زمان ديگر متروك است مثلاً رسم پيشكش دادن به مأمورين دولت در قديم.

260- عرف خاص شارع: معمول و متعارف زمان پيغمبر. 

261- عرف خاص متشرعه: معمول و متعارف از زمان صادقين (محمد باقر و جعفر صادق).

262- عادت: چيزي كه بدون ملازمه عقلي ثابت مي‌شود.

263- نسبت بين عرف و عادت از نسب اربعه عموم و خصوص من وجه مي‌باشد.

264- اماميه عرف را براي اثبات حكم تكليفي حجت نمي‌دانند مگر اينكه ثابت شود در زمان معصوم هم معمول بوده و از آن نهي نشده مثل بیع استصناع و تنفیذ عقد فضولی که سنتي تقريري است و عرف در آن حجیتی ندارد.