با توجه به ماده 985 ق.مدني هيچ كس نميتواند حق خود را اجرا كند مگر اين كه براي اين امر اهليت قانوني داشته باشد. همچنین اقامۀ دعوا از مصاديق بارز اجراي حق است، بنابراین شخص در صورتي ميتواند اقامۀ دعوا نمايد كه در اين خصوص اهليت قانوني يا به تعبير ديگري اهليت استيفاء داشته باشد اما با توجه به ماده 86 ق.آ.د.مدني و بند د ماده 332 در بادي امر اين نظر را ميرساند كه چنانچه دادگاه احراز نمايد كه خوانده، اهليت پاسخ به دعوا را ندارد مي بايست نسبت به صدور قرار عدم اهليت خوانده، كه از قرارهاي قاطع دعوا است، اقدام نمايد.
اما همانطور كه گفته شد اشخاصي كه فاقد اهليت استيفاء ميباشند، علي الاصول داراي نمايندۀ قانوني و يا قضايي ميباشند كه از جمله عهده دار دفاع از حقوق آنان در مراجع قضايياند و در نتيجه قرار عدم اهليت عليه اين اشخاص كه خوانده قرار گرفتهاند ممتنع و بنابراين ممكن است آنرا ناظر به اشخاصي دانست كه در زمان پاسخ به دفاع فاقد نمايندۀ قانوني بوده و نماينده قضايي آنها نيز مشخص نشده باشد.