1. ارث محقق مي شود با موت حقيقي يا موت فرضي (پس از صدور حكم موت فرضي با رعايت تشريفات خاص درباره غايب مفقود الاثر.
  2. استقرار مالكيت وارثان محقق مي‌شود پس از اداي حقوق و ديون ميت كه در ماده 869 قانون مدني به ترتيب ذكر شده است.
  3. اگر براي اداي واجبات مالي وصيتي شده باشد اجراي آن وصيت مقدم بر ساير وصايا است.
  4. معاملة ورّاث نسبت به اعيان تركه مادام كه ديون تسويه نشده باشد غيرنافذ است و ديّان مي‌توانند آن را بر هم زنند.
  5. مجهول بودن تاريخ و تقدم و تأخر فوت اشخاص مانع توارث است مگر آنكه موت به سبب غرق يا هدم واقع شده باشد كه در اين صورت از هم ارث مي‌برند. اگر تاريخ فوت يكي از آنها معلوم باشد و ديگري مجهول باشد آن كه تاريخ فوتش مجهول است از ديگري ارث مي‌برد.
  6. شرط اصلي وراثت زنده بودن در حين فوت مورث است و در مورد حمل وجود نطفة او در زمان فوت مورث است. همچنين بايد زنده نيز به دنيا بيايد هر چند بلافاصله بميرد.
  7. قتل عمد مانع از ارث است اعم از بالمباشره يا بالتسبيب و منفرداً يا به شركت يا با معاونت ديگري (قتل شبه عمد و خطايي و قتل به اشتباه اگر ثابت شود مانع از ارث نيست).