الف) حالات ارادي تعارض متحرك: به عبارتي فردي در كشوري حقي به وجود آورده و ميخواهد آثار ناشي از آن حق در كشور ديگر استناد نمايد و اين قسم از تعارض متحرك بر سه فرض زير استوار است:
1. فقدان تعارض در مرحله تشكيل حق
2. وجود تعارض در مرحله تشكيل حق
3. شخصي در داخل يا خارج از كشور خود حقي را به دست آورده و بعد از مرحله تشكيل حق، اقامتگاه يا تابعيت خود را تغيير دهد.
ب) حالات غيرارادي تعارض متحرك: در اين حالت اراده صاحبان حق در تعارض متحرك هيچ گونه نقشي ندارد و دو حالت دارد:
1. حالتي كه كشوري قسمتي از سرزمين كشور ديگر را ضميمه خاك خود ميسازد.
2. حالتي كه يك كشور در اثر تجزيه يا فروپاشي به اجزاي مختلف تقسيم شده باشد.