1.  اعتراض دو نوع است: الف. واخواست نكول. ب. واخواست عدم تأديه.
2.  واخواست نكول مختص برات است و نمايانگر آن است كه براتگير برات را قبول ننموده است.
3.  واخواست عدم تأديه مختص به برات و سفته است. با توجه به رأي وحدت رويه ايجاد شده در سال 1369 گواهي عدم پرداخت در چك جايگزين واخواست عدم تأديه مي‌باشد.
4.  واخواست بايد به صورت كتبي باشد.
5.  واخواست از طريق دادگستري به عمل مي‌آيد.
6.  واخواست داراي هزينة سنگين است حتي هزينه آن بيش‌تر از هزينه دادرسي مرحله بدوي است. براي هر 1000 تومان هزينة واخواست 5/22 تومان است.
7.  ملاك ما براي واخواست تاريخ ثبت آن در دفتر واخواست است نه ابلاغ به طرف.
8. مهلت اعتراض عدم تأديه مستنداً به ماده 280 ق. تجارت 10 روز از تاريخ سررسيد است. بايد توجه داشت در محاسبة 10 روز، روز سررسيد و روز اقدام محاسبه نمي‌شود. پس اگر سررسيد برات 10/4/82 باشد آخرين مهلت براي اعتراض عدم تأديه 21/4/82 مي‌باشد.

لازم به ذكر است چنانچه سررسيد برات به رؤيت و سررسيد سفته عندالمطالبه باشد مطالبة برات و سفته. مطابق ماده 274 ق. تجارت بايستي در ظرف يك سال از تاريخ صدور برات يا سفته به عمل آيد.

1. مقنن در مورد اعتراض نكول مهلت خاصي را بيان نكرده است. بنابراين تا سررسيد مي‌توان اقدام به اعتراض نكول كرد. لازم به ذكر است در مورد برات به وعده از رؤيت، درخواست قبولي بايد مستنداً به ماده 274 ق. تجارت در ظرف يك سال از تاريخ صدور برات به عمل آيد.

10- ابلاغ واخواست به متعهد اصلي الزامي است يعني به براتگير در برات و به صادر كننده سفته در سفته، بنابراين ابلاغ به ساير مسؤولين الزامي نيست.