عبارتند از عنصر مادي و عنصر معنوي:

1. عنصر مادي تهديد همان اعمال تهديد آميز است و صرف ترسيدن از شخصي بدون صدور تهديد، اكراه محسوب نمي‌شود (م.208)
2. عنصر معنوي تهديد همان نامشروع بودن عمل تهديد آميز است، مثلاً به اجرا گذاردن چك يا مهر اكراه محسوب نمي‌شود زيرا از حقوق قانوني است.

نكته: معامله اضطراري مطلقاً صحيح است و هيچ استثنايي ندارد، نگوييد معامله در نتيجه سوئ استفاده از اضطرار، استثناأ معامله اضطراري است. معامله در نتيجه سوء استفاده از اضطرار، اصلاً معامله اضطراري نيست، بلكه معامله در حكم اكراهي بوه و غيرنافذ است. (مادة 206 و حاشية 2)

نكته: اصل 140 ق. اساسي: هر جا سوء استفاده آمد موجب مي‌شود تا مانع از نفوذ شود