از ديرباز در يونان باستان روش‌هايي مثل داوري متداول و مرسوم بوده است اما روش‌هاي حل و فصل اختلافات بين‌المللي از اواخر قرن هجدهم و با انعقاد معاهده (جي) بين ايالات متحده آمريكا و انگلستان مطرح شد (1794)

منابع مربوط به روش‌هاي حل مسالمت‌آميز اختلافات بين‌المللي:

الف) منشور ملل متحد: موارد مختلفي از جمله بند 3 ماده 2 و همچنين فصل ششم منشور اختصاص به حل‌وفصل مسالمت‌آميز اختلافات اختصاص داده است.

ب) قطعنامه‌هاي مجمع عمومي مثل:

ـ اعلاميه اصول حقوق بين‌الملل راجع به روابط دوستانه و همكاري بين دولت‌ها طبق منشور ملل متحد (1970)

ـ اعلاميه مانيل در مورد حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات (1982)

ـ قطعنامه مربوط به حل‌وفصل مسالمت‌آميز اختلافات بين‌المللي (1987)

ـ قطعنامه مربوط به حل‌وفصل مسالمت‌آميز اختلافات (1988)

ج) معاهدات بين‌المللي: پيمان عمومي 1928 راجع به حل مسالمت‌آميز اختلافات بين‌المللي ـ نخستين سند

تعريف اختلاف بين‌المللي: تعريف ارائه شده توسط ديوان دائمي بين‌المللي دادگستري (1924): اختلاف بين‌المللي عبارت از عدم توافق در مورد موضوع حقي و يا يك واقعيت و يا تضاد در ديدگاه‌هاي حقوقي و يا منافع بين دو شخص است.