- اعتراض طرف مقابل به قرار تأمين خواسته بايد ظرف ده روز از تاريخ ابلاغ آن صورت گیرد و تفاوتي نمينمايد كه ابلاغ واقعي يا قانوني باشد.
- اعتراض به قرار تأمين خواسته نياز به تقديم دادخواست و پرداخت هزينه دادرسي ندارد.
- قرار رد درخواست تأمين خواسته، در هر موردي كه صادر شده باشد قابل هيچ گونه شكايتي نميباشد و حتی به خواهان نیز ابلاغ نمیگردد.
- مرجع اعتراض همان (شعبه) دادگاهي است كه قرار تأمين خواسته را صادر نموده حتي اگر تامين خواسته پيش از اقامۀ دعوا از شعبۀ دادگاهي صادر و دعاوي اصلي به شعبۀ ديگري ارجاع شده باشد.
- اعتراض به قرار تأمين خواسته بايد در نخستين جلسهاي كه بعد از اعتراض تشكيل ميشود مورد رسيدگي قرار گيرد اما اعتراض به قراري كه پس از اقامۀ دعوا و بعد از اولين جلسه صادر شده، بايد در نخستين جلسۀ بعد از صدور قرار مورد رسيدگي قرار گيرد.
- دادگاه در پي رسيدگي به اعتراض ممكن است با رد اعتراض، قرار را تأييد و يا با پذيرش آن قرار را فسخ نمايد. هرگاه اعتراض رد و قرار تأييد شود قرار معمولاً، تا صدور حكم قطعي معتبر و آثار آن به جامي ماند مگر اينكه به سبب ديگري الغاء شود. اگر اعتراض پذيرفته و قرار فسخ شود، در صورتي كه قرار اجرا شده باشد، با توجه به ملاك ماده 39 قانون اجراي احكام آثار اجرائي آن بر طرف ميشود.