1. اعتراض طرف مقابل به قرار تأمين خواسته بايد ظرف ده روز از تاريخ ابلاغ آن صورت گیرد و تفاوتي نمي‌نمايد كه ابلاغ واقعي يا قانوني باشد.
  2. اعتراض به قرار تأمين خواسته نياز به تقديم دادخواست و پرداخت هزينه دادرسي ندارد.
  3. قرار رد درخواست تأمين خواسته، در هر موردي كه صادر شده باشد قابل هيچ گونه شكايتي نمي‌باشد و حتی به خواهان نیز ابلاغ نمی‏گردد.
  4. مرجع اعتراض همان (شعبه) دادگاهي است كه قرار تأمين خواسته را صادر نموده حتي اگر تامين خواسته پيش از اقامۀ دعوا از شعبۀ دادگاهي صادر و دعاوي اصلي به شعبۀ ديگري ارجاع شده باشد.
  5. اعتراض به قرار تأمين خواسته بايد در نخستين جلسه‌اي كه بعد از اعتراض تشكيل مي‌شود مورد رسيدگي قرار گيرد اما اعتراض به قراري كه پس از اقامۀ دعوا و بعد از اولين جلسه صادر شده، بايد در نخستين جلسۀ بعد از صدور قرار مورد رسيدگي قرار گيرد.
  6. دادگاه در پي رسيدگي به اعتراض ممكن است با رد اعتراض، قرار را تأييد و يا با پذيرش آن قرار را فسخ نمايد. هرگاه اعتراض رد و قرار تأييد شود قرار معمولاً، تا صدور حكم قطعي معتبر و آثار آن به جامي ماند مگر اينكه به سبب ديگري الغاء شود. اگر اعتراض پذيرفته و قرار فسخ شود، در صورتي كه قرار اجرا شده باشد، با توجه به ملاك ماده 39 قانون اجراي احكام آثار اجرائي آن بر طرف مي‌شود.