- عقد هبه اصولاً جایز است مگر در موارد ماده 803  و ماده 805 قانون مدنی.

592- هبه عقدی عینی و تملیکی و غیر اذنی و مجانی است و می توان در آن شرط عوض کرد.

593- بعد از قبض موهوبه، واهب می تواند در صورت بقای مال رجوع کند مگر در موارد زیر:

1- هبه با شرط عوض بوده و عوض نیز پرداخت شده باشد.

2- متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشد. (همسر را شامل نمی شود)

3- عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شود یا متعلق حق غیر قرار گرفته باشد.

4- در عین موهوبه تغییری حاصل شده باشد.

5- هر یک از واهب یا متهب فوت نمایند.

6- داین طلب خود را به مدیون ببخشد(هبه طلب به مدیون)

7- فردی مالی را به عنوان صدقه به دیگری بدهد.

594- مال موهوبه می تواند عین معین یا کلی یا مشاع باشد همچنین می تواند دین یا منفعت باشد.

595- در عقود عینی حجر طرفین عقد قبل از قبض باعث بطلان است. محجوریت متهب (موضوع ماده 799 قانون مدنی) استثناء این حکم محسوب می‌شود.

596- اجاره، بیع، رهن و هبه مال موهوبه از مصادیق بند 3 ماده 803  قانون مدنی می‌باشد اما عاریه مال را شامل نمی‌شود.

597- هبه طلب به مدیون موضوع ماده 806 قانون مدنی را با ماده 289 این قانون اشتباه نکنید. هبه دین عقد است و نیاز به قبول دارد و قابل رجوع نیست زیرا مالکیت ما فی الذمه ایجاد می‌شود و دین ساقط می‌گردد و بدین سبب غیر قابل رجوع است. اما ماده 289 قانون مدنی ابراء است و ایقاعی لازم می‌باشد.