نكته ← خيار شرط ممكن است براي هر دو طرف يا يكي از طرفين يا ثالث شرط شود و مضمون آن دادن حق فسخ تا مدت مشخص به صاحب خيار است.

توجه كنيد هر عقدي كه در آن خيار بود، عقد خياري محسوب نمي‌شود، عقد خياري عقديست كه بنابر مادة 188 در آن حق فسخ شرط شده باشد.

خيار شرط اگر متصل به عقد باشد مانند اينكه خانه‌ام را فروختم به شرط اينكه تا 6 ماه حق فسخ داشته باشم اينجا خيار بلافاصله با عقد ايجاد مي‌شود ولي خيار شرط منفصل بعد از عقد بوجود مي‌آيد مثل اينكه، خانه‌ام را فروختم به شرط اينكه از 20 روز بعد تا 6 ماه حق فسخ داشته باشم.

بايع خياري مالكيت به محض ايجاب و قبول منتقل مي‌شود (مادة 364).

خيار شرط از جمله خيارات مدت دار است. اگر مدت آن مجهول باشد، هم خيار، هم عقد باطل است ولي اگر فقط، ابتداي آن معلوم نباشد، ابتدايش از آغاز عقد است (مواد 400 و 401)

مهم ← خيار شرط چون مربوط به طرفين عقد است، در هر سه نوع عين (معين، كلي في الذمه و كلي در معين) راه دارد.