انواع تفسير عبارتند از:

1. تفسير علمی‌ يا تفسير دکترينی: توسط حقوقدانان برجسته انجام می‌­گيرد و هرچند فاقد اعتبار حقوقی است ولی از آنجا که زمينه­ساز و راهنمای ساير انواع تفسير است، حائز اهميت می‌­باشد.
2. تفسير رسمی‌ يا تفسير اصيل: توسط مرجع واضع قاعدة حقوقی انجام می‌­شود. گاهي به صورت يک جانبه (تفسير انفرادی) توسط هر طرف معاهده و گاه به شکل دسته جمعی توسط متعاهدين (تفسير جمعی) صورت می‌­پذيرد.
3. تفسير اثباتی: توسط ثالث انجام می‌­گيرد. به اين ترتيب که طرف­های يک معاهده، يک ثالث را برای تفسير معاهدة مورد اختلاف، تعيين می‌­کنند.

در تفسير معاهدات بايد معيارهای زير مورد توجه قرار گيرند:

الف- تفسير با حسن نيت انجام شود.

ب- از معنای معمولی واژه­ها در کل سياق (Context) کنوانسيون استفاده شود.

ج- به موضوع و هدف معاهده توجه شود.