ماده 136- شركت تضامني در موارد ذيل منحل مي‌شود :

الف- در مورد فقرات 1 و 2 و 3 ماده 93

ب- در صورت تراضي تمام شركاء

ج- در صورتي كه يكي از شركاء به دلايلي انحلال شركت را از محكمه تقاضا نمايد و محكمه آن دلايل را موجه دانسته و حكم به انحلال بدهد.

د- درصورت فسخ يكي از شركاء مطابق ماده 137

ه- در صورت ورشكستگي يكي از شركاء مطابق ماده 138

و- در صورت فوت يا محجوريت يكي از شركاء مطابق مواد 139 و 140

تبصره-  در مورد بند – ج- هرگاه دلايل انحلال منحصراً مربوط به شريك يا شركاء معين باشد محكمه مي‌تواند به تقاضاي ساير شركاء به جاي انحلال حكم اخراج آن شريك يا شركاي معين را بدهد.

ماده 137- فسخ شركت در صورتي ممكن است كه در اساسنامه اين حق از شركاء سلب نشده و ناشي از قصد اضرار نباشد- تقاضاي فسخ بايد شش‌ماه قبل از فسخ كتباً به شركاء اعلام شود.

اگر موافق اساسنامه بايد سال به سال به حساب شركت رسيدگي شود فسخ در موقع ختم محاسبه ساليانه به عمل مي‌آيد.

ماده 138- در مورد ورشكستگي يكي از شركاء انحلال وقتي صورت مي‌گيرد كه مدير تصفيه كتباً تقاضاي انحلال شركت را نموده و از تقاضاي مزبور شش‌ماه گذشته و شركت مدير تصفيه را از تقاضاي انحلال منصرف نكرده باشد.

ماده 139-  در صورت فوت يكي از شركاء بقاء شركت موقوف بر رضايت ساير شركاء و قائم مقام متوفي خواهد بود.

اگر ساير شركاء به بقاء شركت تصميم نموده باشند قائم مقام متوفي بايد در مدت يك ماه از تاريخ فوت رضايت يا عدم رضايت خود را راجع به بقاء شركت كتباً اعلام نمايد در صورتي كه قائم مقام متوفي رضايت خود را اعلام نمود نسبت به اعمال شركت در مدت مزبور از نفع و ضرر شريك خواهد بود ولي در صورت اعلام عدم رضايت در منافع حاصله در مدت مذكور شريك بوده و نسبت به ضرر آن مدت سهيم نخواهد بود. سكوت تا انقضاي يك ماه در حكم اعلام رضايت است.

ماده 140- در مورد محجوريت يكي از شركاء‌ مطابق مدلول ماده فوق عمل خواهد شد.