انواع اقامتگاه به موجب قوانين ايران:

ـ اقامتگاه اختياري: ماده 1002 قانون مدني

ـ اقامتگاه قراردادي: ماده 1010 قانون مدني

ـ اقامتگاه تبعي يا قانوني: ماده 1005 قانون مدني در مورد اقامتگاه زن شوهردار؛ ماده 1006 قانون مدني در مورد افراد صغير و محجور؛ ماده 1007 قانون مدني در مورد مأمورين دولتي؛ ماده 1008 قانون مدني در مورد افراد نظامي؛ ماده 1009 قانون مدني در مورد كارگر و خدمتكار.

ـ اقامتگاه اصلي: اين اقامتگاه در قانون مدني ايران بيان نگرديده است و براساس مقايسه‌اي كه بين تابعيت و اقامتگاه صورت مي‌گيرد آن را همانند تابعيت اصلي مي‌دانند.

انواع اقامتگاه از منظر حقوقي:

ـ اقامتگاه عام: اقامتگاهي است كه مربوط به كليه حقوق و تعهدات شخص مي‌باشد و عبارت است از اقامتگاه اختياري و اجباري.

ـ اقامتگاه خاص: اقامتگاهي است كه به كليه حقوق و تعهدات شخص مربوط نمي‌شود بلكه شخص آن را تنها براي برخي از امور خود تعيين مي‌نمايد مثل اقامتگاه در ماده 1010.