معناي اعم: عبارت است از وضعيت و اهليت

معناي اخص: فقط شامل وضعيت مي‌شود

معناي وضعيت: مجموعه اوصاف حقوقي شخص است كه قانون به اين اوصاف آثار حقوقي بار نموده است مثل نسب، سن، حجر و ولايت

معناي اهليت: صلاحيت قانوني يك شخص براي دارا شدن حق و يا اعمال و اجراي آن مي‌باشد.

انواع اهليت  1) اهليت تمتع: دارا شدن حق؛ 2) اهليت استيفاء: اجراي حق.

قانون حاكم بر احوال شخصيه عموم ايرانيان: طبق ماده 6 قانون مدني قوانين مربوط به احوال شخصيه از قبيل نكاح و طلاق و اهليت اشخاص وارث در مورد كليه اتباع ايران ولو اينكه مقيم در خارجه باشند مجري خواهد بود.

قانون حاكم بر احوال شخصيه ايرانيان غيرشيعه: به موجب قانون سال 1313 اين افراد از حيث احوال شخصيه و حقوق ارثيه و اهليت خود تابع عادات و قواعد مذهب خود مي‌باشند.

قانون حاكم بر احوال شخصيه اتباع خارجه مقيم در ايران: مطابق ماده 7 قانون مدني ايران: اتباع خارجه از حيث مسائل مربوط به احوال شخصيه و اهليت و حقوق ارثيه در حدود معاهدات تابع قانون دولت متبوع فرد مي‌باشند.