تعريف ضمان:

ضمان عقدي است كه به موجب آن شخصي در برابر طلبكار و با موافقت او دين ديگري را برعهده مي‌گيرد.

انواع ضمان:

در حقوق ايران سه نوع ضمان وجود دارد:

1- ضمان نقل‌ذمه             2- ضمان تضامني             3- ضمان وثيقه‌اي

نكته: طبق ماده 698 قانون مدني اصل و قاعده ضمان نقل ذمه به ذمه است. و طبق ماده 403 قانون تجارت تضامني بودن ضمان نياز به قرارداد خصوصي يا تصريح قانون دارد.

طبق ماده 403 قانون تجارت در تمام مواردي كه به موجب قانون يا قراردادهاي خصوصي، ضمانت تضامني باشد، طلبكار مي‌تواند براي وصول تمام يا قسمتي از طلب خود به ضامن و مديون اصلي مجتمعاً رجوع كند يا پس از رجوع به يكي از آنها و عدم وصول طلب خود براي تمام يا بقيه طلب به ديگري رجوع كند.

نكته: طبق قانون مدني و قانون تجارت ضامن فقط پس از پرداخت دين حق رجوع به مضمون عنه را دارد.

نكته: طبق ماده 273 قانون مدني، چنان چه متعهدله از دريافت حق استنكاف نمايد، متعهد براي بري شدن بايد حق مزبور را به تصرف يا قائم‌مقام او بدهد ولي طبق ماده 410 قانون تجارت چنانچه مضمون‌له از دريافت طلب استنكاف نمايد، ضامن براي بري شدن نيازي نيست تا موضوع طلب را به حاكم تسليم نمايد، بلكه ضامن فوري و به خودي خود بري خواهد شد.

نكته: با ورشكستگي يا فوت مديون اصلي دين مؤجل او حال مي‌شود ولي چنانچه ضمان ضامن مؤجل باشد ملزم به پرداخت نخواهد بود.