به موجب قانون عناصر تقسيمات كشوري عبارتند از:
روستا، دهستان، شهر، بخش، شهرستان، استان.
ـ مبدأ تقسيمات كشوري روستا است.
ـ هر گونه تغيير در تقسيمات كشوري به جز استان به پيشنهاد وزارت كشور و تصويب هيأت وزيران است مگر ايجاد استان كه منوط به تصويب مجلس شوراي اسلامي است.
استاندار:
به موجب قانون استان از بهم پيوستن چند شهرستان تشكيل ميشود براي تشكيل استان حداقل يك ميليون نفر جمعيت لازم است، اداره استان با استاندار است كه به پيشنهاد وزير كشور، تأييد رئيسجمهور و حكم وزير كشور عزل ميگردد.
استاندار با وزارت كشور رابطه مستقيم دارد و چنانچه فرماندار يا بخشدار نيازمند ارتباط با وزارت كشور باشند ابتدا امر را به سمع استاندار رسانده و وي آن را به وزارت كشور منتقل ميكند و يا بالعكس.
فرماندار:
پس از استاندار، فرماندار بالاترين مقام سياسي و حكومتي منطقه است و حوزه فعاليت وي شهرستان ميباشد، فرماندار به پيشنهاد استاندار و حكم وزير كشور منصوب و عزل ميشود. اصولاً همه اختيارات و وظايفي را كه استاندار در استان داراست فرماندار نيز در شهرستان داراست مگر وظايفي كه امكانپذير نيست.
بخشدار:
از بهم پيوستن چند دهستان و احياناً شهر تشكيل ميشود، اداره بخش با بخشدار است كه به پيشنهاد فرماندار، تأييد استاندار و حكم وزير كشور عزل و نصب ميشود البته وزير كشور ميتواند اين اختيار را به استاندار تفويض كند.
دهدار:
حوزة مأموريت دهدار، دهستان است و دهستان كه متشكل از چند روستاست كوچكترين واحد تقسيمات كشوري است كه دهستان توسط دهدار اداره ميشود.
نكته: دهيار از مقامات واحدهاي غيرمتمركز است و به عبارت ديگر جزء مقامات محلي منصوب مركز نيست.
كشور وزير كشور
استان استاندار
شهرستان فرماندار مقامات حكومت مركزي
بخش بخشدار
دهستان دهدار