ماده 1150- عده عبارت است از مدتي که تا انقضاي آن زني که عقد نکاح او منحل شده است نمي‌تواند شوهر ديگر اختيار کند.

ماده 1151- عده طلاق و عده فسخ نکاح سه طُهر است مگر اينکه زن با اقتضاي سن عادت زنانگي نبيند که در اين صورت عده او سه ماه است.

ماده 1152- عده طلاق[1] و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاي آن در مورد نکاح منقطع در غير حامل دو طُهر است مگر اينکه زن با اقتضاي سن عادت زنانگي نبيند که در اين صورت 45 روز است.

ماده 1153- عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاي آن در مورد زن حامله وضع حمل است.

ماده 1154- عده وفات چه در دائم و چه در منقطع در هر حال چهار ماه و ده روز است مگر اينکه زن حامل باشد که در اين صورت عده وفات تا موقع وضع حمل است مشروط بر اينکه فاصله بين فوت شوهر و وضع حمل از چهارماه و ده روز بيشتر باشد والا مدت عده همان چهار ماه و ده روز خواهد بود.

ماده 1155- زني که بين او و شوهر خود نزديکي واقع نشده و همچنين زن يائسه نه عده طلاق دارد و نه عده فسخ نکاح ولي عده وفات در هر دو مورد بايد رعايت شود.

ماده 1156- زني که شوهر او غايب مفقودالاثر بوده و حاکم او را طلاق داده باشد بايد از تاريخ طلاق عده وفات نگاه دارد.

ماده 1157- زني که به شبهه با کسي نزديکي کند بايد عده طلاق نگاه دارد.