ماده 1315- شهادت بايد از روي قطع و يقين باشد نه به طور شک و ترديد.

ماده 1316- شهادت بايد مطابق با دعوي باشد ولي اگر در لفظ مخالف و در معني موافق يا کمتر از ادعا باشد ضرري ندارد.

ماده 1317- شهادت شهود بايد مفاداً متحد باشد، بنابراين اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتي که از مفاد اظهارات آن‌ها قدر متيقني بدست آيد.

ماده 1318- اختلاف شهود در خصوصيات امر اگر موجب اختلاف در موضوع شهادت نباشد اشکالي ندارد.

ماده 1319- در صورتي که شاهد از شهادت خود رجوع کند يا معلوم شود برخلاف واقع شهادت داده است به شهادت او ترتيب اثر داده نمي‌شود.

ماده 1320- شهادت بر شهادت در صورتي مسموع است که شاهد اصل وفات يافته يا به واسطه مانع ديگري مثل بيماري و سفر و حبس و غيره نتواند حاضر شود.