منطوق صریح بر دو قسم است : مدلول مطابقتی و مدلول تضمنی .
129- دلالت مطابقتی : دلالت لفظ بر تمام معنا می باشد مانند آنکه کسی بگوید خانه ام را فروختم که منظور تمام خانه است نه جزیی از آن.
130- دلالت تضمنی : دلالت لفظ بر جزء معنا. مانند دلالت مواد 214 و 215 و 216 قانون مدنی در خصوص احکام ثمن که دلالت آن بر احکام مورد معامله(مبیع)نیز می باشد.
131- منطوق غیر صریح یا مدلول سیاقی یک قسم دارد و آن دلالت التزامی معنا است که خود بر سه قسم می باشد دلالت اقتضا و تنبیه و اشاره.
132- دلالت التزامی : دلالت لفظ بر جزء خارج از معنا یا دلالت بر لوازم معنا ( دلالت لفظ بر جزء خارج موضوع له )
133- دلالت اقتضاء : برای درستی و تکمیل جمله اقتضاء می کند لفظی در تقدیر گرفته شود.
134- دلالت تنبیه و ایماء : کلام دارای قیدی است که آن قید علت حکم می باشد و گرنه نمی بایست آن کلام می آمد و کلام معلول علتی است که در کلام نیامده است.
135- دلالت اشاره : از کنار هم قراردادن دو جمله به حکمی واحد دست می یابیم که آن حکم از هیچ کدام از جملات به تنهایی استنباط نمی شود.
136- برخی از اصولین مصادیق منطوق غیر صریح را از مفاهیم می دانند.