رهن (ماده 771 قانون مدني):

رهن عقديست از يك طرف (راهن) لازم و از طرف مرتهن جايز. موجد حق عيني تبعي، مسامحه‌اي و بر طبق قانون مدني ايران عقدي است عيني يعني قبض شرط صحت آن است (ماده 772).

نكته: شرط صحت رهن در ماده 771، مديون بودن راهن به مرتهن است.

اگر شخصي غير از مديون، مالش را براي تضمين دين مديون نزد مرتهن، به رهن گذاشت به اين نوع رهن مي‌گوييم رهن مستعار.

ماده 774 قانون مدني: رهن دين و منفعت باطل است و مال مرهون بايد عين معين باشد. رهن اسكناس و سهام بي نام شركتها و اسناد در وجه حامل صحيح است ولي رهن اموال غير مادي مثل حق اختراع و حق سرقفلي صحيح نيست(حواشي 2 و 3 ماده 774).